تفاوت فیبرهای OM3 و OM4 در چیست؟

مشخصات و تفاوت فیبرهای OM3 و OM4 :

شاید برای شما پیش آمده باشد که هنگام خرید کابل های فیبر نوری با اصطلاحی به نام OM برخورد نمایید. این اصطلاح از دو کلمه Optical Mode گرفته شده است. 

کابل های فیبر نوری Multimode به چهار گروه تقسیم می شوند که شامل OM1، OM2، OM3 و OM4 می باشند.OM3 و OM4 دو نوع کابل فیبر چند حالته (Multimode) هستند که در شبکه های محلی مورد استفاده قرار می گیرند. ما در این مقاله در رابطه با تفاوت فیبرهای OM3 و OM4 صحبت خواهیم کرد.

از این دو نوع فیبر معمولا در کابل کشی مراکز ارتباط داده، دیتا سنترها و میان سوئیچ های  SAN Storage استفاده می کنند.
OM3 و OM4 هر دو به عنوان فیبر Multimode بوده که توسط لیزر بهینه سازی شده اند. معمولا قطر فیبر چند حالته یا ۱۲۵-۵۰ میکرومتر و یا ۱۲۵-۶۲٫۵ میکرومتر است.
OM3 دارای پوشش آبی آسمانی می باشد و اندازه هسته آن ۵۰μm است که از ۱۰ گیگابیت اترنت تا ۳۰۰ متر را پشتیبانی می کند. علاوه بر این OM3 قادر به پشتیبانی از ۴۰ گیگابیت و ۱۰۰ گیگابیت اترنت تا ۱۰۰ متر است.
OM4 هم مانند OM3 دارای کاور آبی آسمانی می باشد و همچنین از هسته ۵۰μm استفاده می کند اما از ۱۰ گیگابیت اترنت تا ۵۵۰ متر پشتیبانی می کند و ۱۰۰ گیگابیت اترنت تا ۱۵۰ متر را ساپورت می نماید.
هر دو نوع فیبر از اتصالات یکسان استفاده می کنند. OM3 کاملاً با OM4 سازگار است. با وجود شباهت های بسیار زیاد که اغلب با پوشش کابل آبی و اتصالات مشابه تولید می شوند، گفتن تفاوت میان این دو نوع فیبر دشوار است.

حال باید دید تفاوت بین این دو نوع فیبرOM3 و OM4 چیست؟ آیا این دو نوع فیبر به موارد یکسانی اشاره دارند؟

1ـ تفاوت ظاهری OM3 وOM4 :

شاید بتوان گفت از لحاظ ظاهری این دو کابل بسیار به یکدیگر شباهت داشته حتی هر دو با رنگ آبی به بازار عرضه شده و تشخیص تفاوت میان آنها بسیار دشوار می باشد. با این حال باز هم می توان آنها را از یکدیگر جدا کرد.

2ـ تفاوت ساختاری OM3 وOM4 :

در حقیقت ، تفاوت بینOM3 و OM4 فقط در ساخت فیبر نوری است.
تفاوت در ساخت به این منظور که کابل OM4 در پهنای باند بالاتر از OM3 عمل می کند. حال شاید برای شما این سوال ایجاد شود که دلیل این امر چیست؟
همان طور که از نامش پیداست نحوه انتقال اطلاعات توسط این فیبرها از طریق نور صورت می گیرد. حال برای داشتن ارتباط آن هم از طریق فیبر ، نور از فرستنده VCSEL ، به اندازه کافی قدرتی که برای رسیدن به گیرنده در انتهای دیگر کابل نیاز دارد را بدست می آورد.

در هر دو مدلOM3 وOM4 ساختار عملکردی وجود دارد که می توانند سبب انسجام نوری گردیده و از پراکندگی و تضعیف جلوگیری نمایند.
کاهش قدرت سیگنال نور در هنگام انتقال را با (dB) نشان می دهند .عوامل تأثیرگذار در افت نور، شامل اجزای منفعل، مانند کابل ها، اتصالات کابلی و سایر اتصالات می باشد.
همانطور که پیش از این اشاره شد، کانکتورها یکسان هستند و شباهت ساختاری زیادی دارند، بنابراین تفاوت عملکرد در OM3 و OM4 در اتلاف (dB) در کابل است.

3ـ تفاوت سرعتی میان OM3 و OM4:

فیبر OM3 برای انتقال اترنت تا سرعت 10G ساخته شده است. اگر می خواهید از این فیبرها جهت انتقال اطلاعات در مسافت های بالا استفاده نمایید، فیبرچند حالت OM4 گزینه مناسب تری می باشد.

علاوه بر این ، الیاف OM3 و OM4 هر دو سرعت 40Gb/s و 100GB/s را پشتیبانی می کنند. با استفاده از فن آوری انتقال موازی نوری ( parallel-optics )، اترنت 40G و 100G می توانند داده را همزمان و از طریق فیبر نوری منتقل و دریافت کنند.

رابط های 40G کانال های 4x10G در چهار فیبر در هر جهت هستند ، سپس کابل OM3 / OM4 که با اتصال 8/12 فیبر MTP / MPO خاتمه یافته است می تواند برای انتقال 40 گیگابایت در ثانیه استفاده شود.

4ـ تفاوت فاصله Multimode :

الیاف چند حالته OM3 و OM4 با برنامه های 1GbE ، 10GbE ، 40GbE و 100GbE سازگار هستند ، اما فاصله انتقال آنها بستگی به مواردی دارد. جدول زیر حداکثر فاصله انتقال الیاف OM3 و OM4 را با سرعت انتقال مختلف نشان می دهد.

بر اساس سرعت خاص 10 گیگابایت بر ثانیه ، فیبر OM4 مسافت طولانی تری نسبت به فیبر OM3 را فراهم می آورد. اما ، هنوز هم در رابطه با زمانی که حداکثر فاصله انتقال OM4 زیر 10G است، بحث می باشد.
به طور استاندارد حداکثر فاصله استفاده از فیبر نوری 400 متر می باشد اما اگر کاملا استاندارد نصب و اجرا شود تا 500 متر را نیز می تواند پشتیبانی نماید.
850 nm Ethernet Distance
40/100G 10G 1G Fiber Type
100 m 300 m 1 Km OM3
150 m 550 m 1 Km OM4

5ـ تفاوت میان آنها در رنگ:

به طور کلی فیبرهای نوری با رنگ آبی رنگ شناخته شده اند. البته لازم به ذکر است در اروپا و امریکا فیبر OM4 با رنگ بنفش (Erika Violet)عرضه شدند، اما به دلیل آنکه به عنوان یک استاندارد در نظر گرفته نشده است، تنها در آن کشورها یافت می شوند.

در حال حاضر ، سازندگان این کابل ها ، فقط نسخه های استاندارد فیبر OM3 و OM4 را ارائه می دهند که با پوشش بیرونی آبی رنگ محافظت می شوند.

6ـ تفاوت در قیمت :

امروزه به دلیل ایجاد تغییرات بسیار کابل های فیبر نوری OM3 از قیمت بسیار پایینی برخوردار می باشند. به طوری که می توان آنها را دو برابر کمتر از قیمت OM4 خریداری کرد.

از طرفی OM3 به دلیل تقاضای زیاد، تولید بیشتری داشته به همین دلیل قیمت کمتری دارد.

البته این به ساختار کابل نیز بستگی دارد مواردی چون، لوله، بافر محکم و غیره. بنابراین ، محصولات فیبر با حجم کابل کوچکتر ، مانند سیم های لایه ای فیبر و صفحه های لایه ای از فیبر، در اصل هزینه کمتری دارند.

همچنین دلیل دیگر گران بودن کابل های OM4 عملکرد بهتر آن نسبت به کابل های OM3 است، معمولاً کابل OM4 تقریبا دو برابر کابل OM3 گران است. این ممکن است یک عامل محدود کننده بزرگ در استفاده از کابل های OM4 باشد.
هنگام خرید کابل های فیبر نوری باید دقت نمایید زیرا ممکن است نیاز شما توسط کابل های OM3 برطرف شود اما کابل OM4 را با قیمت بیشتری خریداری نمایید.

پچ کورد فیبرنوری نگزنس SC-LC Multi Mode Duplex

پچ کورد فیبرنوری نگزنس SC-LC Multi Mode Duplex

پچ کورد فیبرنوری نگزنس SC-LC Single Mode

حال در آخر شاید این سوال برای شما ایجاد شود با توجه به موارد بالا کدام کابل فیبر نوری برای ما مناسب تر می باشد؟

در صورت نیاز به نرخ بالاتری از انتقال داده برای پشتیبانی از شبکه یا ارتقاء آن در آینده نزدیک،بهترین انتخاب، کابل فیبر نوری OM3 یا OM4 بهینه شده با لیزر است.

استفاده از کابل های OM3 به دلیل انعطاف پذیری بالاتر قابلیت های بیشتری را ارائه می نماید از طرفی به دلیل به صرفه بودن آن از لحاظ قیمت می تواند در هزینه های مصرفی صرفه جویی نماید. کابل های فیبر نوری OM4 برای مسافت های طولانی عملکرد بهتری دارند.

در واقع، تفاوت OM3 vs OM4 فقط در ساخت فیبر نوری کابل است. تفاوت در ساخت و ساز بدان معنی است که کابل OM4 می تواند در پهنای باند بالاتر از OM3 عمل کند.
کابل OM3 یا OM4 می تواند نیازهای کابل کشی منحصر به فرد شما را برآورده سازند. فقط مناسب ترین آنها را برای شبکه خود انتخاب کرده تا علاوه بر هزینه از کیفیت بالایی نیز برخوردار باشد.

شما میتوانید اطلاعات کامل درمورد انواع دیگر کابل شبکه را در مقاله زیر مشاهده کنید:

انواع کابل شبکه

انواع سوئیچ سیسکو

سوئیچ شبکه یک دستگاه سخت افزاری شبکه است که اجازه می دهد ارتباط بین دستگاه های مختلف در یک شبکه محلی مانند شبکه خانگی یا شرکتی را  تامین کنید. در حقیقت سوئیچ شبکه، یک دستگاه سخت افزاری کوچک است که وظیفه متمرکز کردن ارتباطات بین دستگاه های مختلف متصل شده در یک شبکه محلی (LAN) را بر عهده دارد. هدف از استفاده از سوئیچ شبکه کاهش پهنای باند مصرفی شبکه ها می باشد.

زیرا این دستگاهها پیام را از یک دستگاه متصل به شبکه دریافت نموده و با شناسایی دستگاه گیرنده پیام، آنرا فقط برای دستگاه مقصد ارسال می کنند. به این ترتیب علاوه بر کاهش پهنای باند مصرفی، محرمانگی پیام نیز حفظ شده است. زیرا در این حالت بقیه دستگاه ها و نقاط اتصالی شبکه از وجود و ارسال چنین پیامی آگاهی نمی یابند.

در حقیقت استفاده از  دستگاه های سوئیچ اترنتی در شبکه های خانگی سال ها قبل از استفاده از روترهای پهن باند محلی رایج بوده است. سوئیچ های اترنتی به عنوان یکی از واحدهای درونی روترهای خانگی مدرن یکپارچه شده و مورد استفاده قرار می گیرد. پس به یاد داشته باشید که اکثر روترهای خانگی و یا تجاری که مورد استفاده قرار می دهید، دارای سوئیچ های درونی می باشند که وظیفه برقراری ارتباط بین دستگاههای مختلف را به انجام می رسانند.

با وجود اینکه سوئیچ های قوی برای چندین نوع شبکه مختلف از جمله شبکه های  ATM، Fiber Channel و Token Ring وجود دارد. اما سوئیچ های اترنتی رایج ترین نوع سوئیچ های شبکه می باشند.

سوئیچهای اترنتی Mainstream مانند آنهایی که در داخل روترهای پهن باند قرار دارند، از سرعت اترنتی گیگابیتی به ازای هر لینک پشتیبانی می کنند. اما سوئیچ های شبکه با کارایی بالا مانند سوئیچ هایی که در مراکز داده مورد استفاده قرار میگیرند، از سرعت ۱۰Gbps پشتیبانی می نمایند.

مدلهای گوناگون سوئیچ شبکه تعداد زیادی از دستگاههای متصل به شبکه را پشتیبانی می کنند.  سوئیچ شبکه های Consumer-grade ۴ یا ۸ لینک را برای اتصال به دستگاه های اترنتی فراهم می نمایند، در حالیکه سوئیچ شبکه های شرکتی معمولا از ۳۲ تا ۱۲۸ لینک پشتیبانی می نمایند.

علاوه بر این، سوئیچ ها می توانند به یکدیگر نیز متصل شوند. این یک روش زنجیره ای فوق العاده برای اضافه کردن تعداد قابل توجهی از دستگاه ها به یک شبکه LAN می باشد.

سوئیچ ها انواع گسترده ای از دستگاههای شبکه مانند کامپیوترها را برای تامین ارتباطات بین آنها، به هم متصل می کنند. سوئیچ ها دارای چندین و در برخی موارد دارای ده ها پورت شبکه برای اتصال دستگاه های مختلف به یکدیگر می باشند.

معمولاً یک سوییچ شبکه به صورت فیزیکی بوسیله یک کابل شبکه به روتر متصل شده و با استفاده از یک کابل دیگر به هر نوع کارت رابط شبکه متصل می گردد. سوئیچ های شبکه به سادگی و فقط با استفاده از یک کابل به سایر دستگاه های شبکه متصل می شوند. در نتیجه نیازی به نصب درایور روی ویندوز و یا هر سیستم عامل دیگری نخواهد بود.

مهمترین مزایای استفاده از سوئیچ شبکه

• برقرارای ارتباط هوشمند بین ده ها و حتی صد ها دستگاه مختلف در شبکه
• سرعت بسیار بالا در برقراری ارتباط بین اجزای شبکه
• مدیریت کاربران شبکه
• مدیریت پهنای باند مصرفی
• مدیریت دسترسی کاربران به بخش های مختلف شبکه
• توسعه شبکه بدون ایجاد اختلال در سایر بخش های آن
• فراهم نمودن تعداد زیادی پورت برای دسترسی و اتصال سریع به رایانه ها، روترهای و نیز سرورهای شبکه
• پورت های uplink با سرعت بالا برای پشتیبانی از نیازمندیهای کابل کشی های پرسرعت
• صرفه جویی در کابل های مصرفی
• نصب و راه اندازی آسان بدون نیاز به دانش و مهارت بسیار بالا
• استفاده از تکنولوژی ارسال و دریافت داده به منظور تامین یکپارچگی بسته های دیتا
• انتقال تقریباً فوری دیتا بین آدرس های مبدا و مقصد

مهمترین قابلیت های سوئیچ شبکه

• تغییر کلمه عبور سوئیچ
• بروزرسانی نرم افزار نصب شده روی سوئیچ

انواع سوئیچ شبکه

• مدیریتی یا غیر مدیریتی

سوییچ ها در انواع غیرمدیریتی و مدیریتی ساخته شده اند. سوئیچ های پایه شبکه مانند روترهای پرکاربرد نیازی به اعمال تنظیمات خاصی در کابلها و برق مصرفی ندارند. به این قبیل سوئیچ ها که بر اساس تنظیمات کارخانه کار می کنند اصطلاحاً سوئیچ های غیر مدیریتی (unmanaged) می گویند. سوئیچ های غیرمدیریتی هیچ گزینه ی اضافی برای مدیریت عملکرد آنها نداشته و کار کردن با آنها بسیار آسان است

درمقایسه با سوئیچ های غیرمدیریتی که در بالا ذکر شد، دستگاههای جدیدی تحت عنوان سوئیچ های مدیریتی که در شبکه های حرفه ای مورد استفاده قرار میگیرند، قابلیتهایی را برای کنترل عملکرد سوئیچ ها و شبکه در اختیار مدیران حرفه ای تر شبکه ها قرار می دهند. از مهمترین و پرکاربردترین این قابلیتها می توان به مانیتورینگ SNMP، تجمیع لینک و پشتیبانی از صف اولویت QoS اشاره نمود.

علاوه بر این، سوئیچ های مدیریتی به گونه ای ساخته شده اند تا بتوان آنها را با رابط کاربری مشابه خط فرمان یونیکس کنترل و مدیریت نمود. جدیدترین سوئیچ های مدیریتی تحت عنوان سوئیچ های smart یا هوشمند که برای شبکه های کوچک و یا شبکه های سازمانی متوسط ساخته شده اند، همانند روترهای خانگی از یک رابط تحت وب برای مدیریت عملکرد شان بهره می برند.

سوئیچ های مدیریتی علاوه بر امکاناتی که در اختیار مدیران شبکه قرار می دهند تا بتوانند آنها را بر اساس نیاز شبکه پیکربندی نمایند، شامل یک نرم افزار درونی نیز می باشند. این نرم افزار باید هر چند وقت یکبار توسط کارخانه سازنده آنها بروزرسانی شود تا بهترین عملکرد را در اختیار بگذارند.

• یک طرفه یا دوطرفه

شبکه های محلی می توانند به دو حالت یک طرفه (Half-duplex) یا دوطرفه (Full-duplex) کار کنند. در حالت یک طرفه سوئیچ ها می توانند در یک لحظه فقط یکی از عملیات ارسال یا دریافت دیتا را انجام دهند و هر دو عملیات ارسال و دریافت اطلاعات در شبکه نمیتوانند به صورت همزمان انجام شود.در حالیکه در شبکه های دوطرفه سوئیچ ها میتوانند در یک لحظه، ارسال و دریافت اطلاعات را به صورت همزمان بدون ایجاد تداخل در یکدیگر به انجام برسانند.

سوئیچ های قدیمی تر امکان کار روی خطوط دو طرفه را نداشتند و فقط روی خطوط یک طرفه می توانستند کار کنند. اما سوئیچ های جدید علاوه بر امکان کار روی خطوط یکطرفه،  قابلیت ارسال و دریافت همزمان دیتا روی خطوط دو طرفه را نیز دارا باشند.

• ساده یا ماژولار

سوئیچ ها غالباً به دو صورت ساده (فیکس) یا ماژولار تولید می شوند:

سوئیچ های ساده فقط از یک شاسی و تعدادی درگاه ثابت تشکیل شده است که امکان توسعه آنها برای استفاده های آتی وجود ندارد. در حالیکه سوئیچ های ماژولار به گونه ای طراحی شده اند که انتخاب نوع پردازنده و ماژولهای مورد استفاده به همراه انتخاب تعداد و نوع پورتها را در اختیار مدیران شبکه های بزرگ قرار می دهد. توسعه امکانات و قابلیتهای سوئیچ های ماژولار از طریق اسلاتهای تعبیه شده بر آنها امکانپذیر می باشد.

• لایه ۲ یا لایه ۳

سوئیچینگ سنتی در لایه ۲ مدل OSI عمل می کند، جایی که بسته های دیتا به یک پورت سوئیچ خاص بر اساس آدرس MAC  مقصد ارسال می شوند. اما مسیریابی در لایه ۳ عمل می کند، جایی که بسته ها به یک IP خاص بر اساس آدرس IP مقصد ارسال می شوند.

برخی از سوییچ های شبکه در لایه دوم شبکه (لایه دیتا) از مدل شبکه OSI کار می کنند. مدیریت ترافیک SNMP، FTP و HTTP در لایه ۲ انجام می شود. علاوه بر اینها با استفاده از امکان Port Security امنیت شبکه توسط سوئیچ لایه ۲ تامین می شود.

اما زمانی که نیاز به مسیریابی VLANها روی شبکه باشد، سوئیچ های لایه ۲ نمی توانند کاری انجام دهند. به همین دلیل باید به سراغ سوئیچ های نوع لایه ۳ رفت. این قبیل سوئیچ ها با تبدیل یکی از پورت ها به مسیریاب، نیاز به نصب مسیریاب جدید  روی شبکه را از بین می برند.

در مقایسه با سایر سوییچ ها، سوئیچ های لایه ۳ پشتیبانی بهتری برای پیکربندی شبکه های VLAN فراهم می نمایند.

سایر انواع سوئیچ شبکه بسته به نوع استفاده در شبکه می تواند یکی از انواع زیر باشد:

• سوییچینگ مسدودکننده یا غیرمسدودکننده: در حالت مسدود کننده یا Blocking یک سوییچ شبکه می توانید در بالاترین سرعت ها هم از یک پورت به خوبی استفاده نماید. اما در حالت غیر مسدودکننده یا Non Blocking با افزایش حجم انتقال دیتا احتمال دارد سوئیچ نتواند به مدیریت ترافیک شبکه پرداخته و موجب کاهش سرعت انتقال دیتا گردد.
• اترنت سریع یا اترنت گیگابیتی: با پیشرفت روز افزون تجهیزات شبکه سرعت انتقال دیتا در شبکه ها از حدود ۱۰۰ مگابیت بر ثانیه(اترنت سریع) به ۱۰۰۰ مگابیت بر ثانیه و حتی بیشتر (اترنت گیگابیتی) رسید. مدیران شبکه با نصب انواع سوئیچ ها در شبکه سعی در رساندن سرعت انتقال دیتا به شبکه های اترنت گیگابیتی دارند.
• حالت های ارسال دیتا: که می تواند شامل حالتهای Store and forward، Cut-Through ، Fragment-free و Adaptive switching باشد.
• بافرینگ دیتا: هر چه حجم بافرینگ یک سوییچ شبکه بیشتر باشد، سوییچ بهتر می تواند به مدیریت ترافیک شبکه بپردازد. اندازه بافر مناسب به سوئیچ کمک می کند تا بسته های داده را با سرعت بیشتری پردازش نماید.

هاب یا سوئیچ ؟ کدام یک؟

سوییچ شبکه به لحاظ فیزیکی مشابه یک هاب شبکه می باشد. با این حال، بر خلاف هاب ، سوئیچ شبکه قادر به بررسی پیام های دریافتی می باشند. به این صورت که به محض دریافت هر بسته آنرا بررسی کرده و پس از شناسایی پورت اتصال مقصد، آنرا به مقصد مشخص شده ارسال می کنند. به این تکنولوژی اصطلاحاً سوئیچینگ بسته گفته می شود.

یک سوییچ شبکه تعیین می کند که هر بسته از چه آدرسی ارسال شده و قرار است به چه آدرسی ارسال شود. در حالی که یک هاب شبکه بسته دریافت شده را به همه آدرسهای موجود در شبکه ارسال می کند. اینکه محتوای یک بسته متعلق به چه آدرسی می باشد در مقصد مشخص می شود. همین خاصیت هاب ها باعث می شود پهنای باند بسیار زیادی از شبکه مصرف شود. در حالی که سوییچ ها با امکان شناسایی آدرس های مبدا و مقصد یک بسته، در مصرف پهنای باند شبکه صرفه جویی می نماید. به همین دلیل در مقایسه با هاب ها کارایی بهتری ارائه می دهند.

برخی از کارشناسان سوییچ های شبکه را روتر شبکه نیز می نامند. زیرا هر دوی آنها وظیفه متمرکز نمودن اتصالات دستگاههای را بر عهده دارند. با این تفاوت که روترها از رابطی برای اتصال به سایر شبکه ها مانند اینترنت یا  سایر شبکه های محلی پشتیبانی می کنند.