مایکروسافت از یک زبان برنامه نویسی جدید به نام باسکی (Bosque) رونمایی کرده که برای توسعه ساده، واضح و قابل فهم کدها برای انسان و ماشین طراحی شده است.

هدف از این پروژه منبع باز توسعه یک زبان برنامه نویسی کاربردی است که از پیچیدگی تصادفی در کدنویسی و توسعه اپ ها جلوگیری کند. کدهای تولید شده در زبان باسکی با بهره گیری از عملیات جبری سادگی را به ارمغان آورده و کدنویس را سردرگم نخواهند کرد.

باسکی (به معنی جنگل) برپایه سینتکس و انواع داده یکی از فرمورک های محبوب و پرطرفدار جاوا اسکریپت به نام « تایپ اسکریپت» توسعه پیدا کرده و در آن از قواعد مفهومی پلتفرم هوش مصنوعی و محیط اجرایی سمت سرورِ «نود.جی‌اس» نیز استفاده شده است.

«مارک مارون»، متخصص کامپیوتر مایکروسافت در توسعه باسکی نقش عمده را بر عهده داشته. وی این زبان را گامی بلند برای عبور از پارادایم برنامه نویسی ساخت یافته می داند که از ۱۹۷۰ به محبوبیت رسیده است.

در مدل برنامه نویسی ساخت یافته، کنترل روند از طریق حلقه ها، شرط ها و زیر مجموعه ها مدیریت می شود. مارون مدعی است که باسکی با رها شدن از پیچیدگی هایی نظیر حلقه ها، حالت های بی‌ثبات (mutable) و برابری مرجع؛ مفهوم برنامه نویسی منظم را به ارمغان می آورد. 

در باسکی به جای استفاده از حلقه های پیچیده for، while و do while از مفهوم جدید مایکروسافت به نام Functors استفاده می شود که در عین ارائه کارایی مشابه حلقه ها، ساده تر بوده و کیفیت نرم افزار را نیز افزایش می دهد. در تصویر فوق تفاوت بین این موارد نشان داده شده است.

کسانی که با جاوااسکریپت و فریم‌ورک‌هایش و همچنین تایپ‌اسکریپت (TypeScript) آشنایی داشته باشند، بهتر از هر برنامه‌نویس دیگری توانایی فهم کدهای باسکی را خواهند داشت. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد این زبانه برنامه‌نویسی می‌توانید این مقاله‌ را از سایت رسمی مایکروسافت دریافت کنید. 

حل مشکل سیاه شدن صفحه هنگام بوت ویندوز

شاید برای شما پیش امده باشد که هنگام کار با کامپیوتر و یا لپ تاب با سیاه شدن صفحه نمایش مواجه شوید که این حالت در هنگام بوت ویندوز می باشد که چنین مشکل در ویندوز ۱۰،بیشترگزارش شده است.

در ادامه این مقاله میخواهیم به راه حل این مشکل بپردازیم.

۱ـ  چک کردن سیستم

اگر بعد از روشن کردن سیستم با صفحه‌ای سیاه و ثابت هنگام بوت شدن ویندوز رو به رو می‌شوید، بهتر است پیش از هر کاری کابل‌های مانیتور را چک کنید. شاید با دیدن این پیشنهاد کمی متعجب شوید، اما بهتر است به توصیه ما گوش داده و چنین کاری را انجام دهید. اگر هیچ مشکلی دیده نشد، کابل نمایشگر را جدا کرده و دوباره آن را وصل کنید. در صورت حل نشدن مشکل،بهترز است نمایشگر خود را به یکی دیگر از خروجی‌های سیستم متصل کنید. شاید کمی خنده‌دار باشد اما در بسیاری از موارد، کابل متصل‌شده به سیستم، با هر دلیلی به‌درستی در جای خود قرار نگرفته است و مشکل شما به همین راحتی حل شود.در صورت امکان می‌توان مانیتور را با یک سیستم دیگر امتحان کرد تا از سلامت آن مطمئن شد. همچنین امکان اتصال یک مانیتور دیگر به سیستم نیز وجود دارد. در این حالت اگر نمایشگر دوم بدون هیچ مشکلی کار کرد، نتیجه آن، معیوب بودن نمایشگر اصلی خواهد بود.

۲ـ  دستگاه‌های مختلف را از سیستم جدا کنید

زمانی‌که کامپیوتر روشن است، تمام دستگاه‌های جانبی مثل ماوس، کیبورد، هارد اکسترنال و غیره را جدا کرده و سیستم خود را مجددا راه‌اندازی کنید. اگر صفحه سیاه هنگام بوت شدن ویندوز نمایش داده نشد، قطعات را یکی یکی متصل کنید تا مشکل مشخص شود. پس از پیدا کردن مشکل، احتمالا با آپدیت درایور نرم افزاری دستگاه مربوطه، مشکل نیز حل خواهد شد. برای انجام این کار  به سایت سازنده مراجعه کرده و درایور آن را دریافت کنید.

۳ـ  تنظیم مربوط به نحوه نمایش تصویر

یکی دیگر از راه‌ها برای حل مشکل سیاه شدن صفحه هنگام بوت ویندوز ، تنظیم نحوه نمایش تصویرمی باشد. برای انجام این کار کافی‌ست کلیدهای Windows و P را هم‌زمان فشار دهید تا پنجره مربوطه نمایش داده شود. مطابق با تصویر بالا، “PC Screen Only” حالت پیش‌فرض برای نمایش تصاویر خواهد بود؛ اما بهتر است گزینه‌های دیگر را نیز با فشردن کلید P و سپس Enter امتحان کنید تا شاید مشکل حل شود. لازم به ذکر است، این روش بیشتر مناسب افرادی‌ می باشد که کارت گرافیک آنها بیش از یک خروجی داشته و از آن نیز استقاده می‌کنند.

۴ـ نصب دوباره درایورهای صفحه نمایش

برای نصب دوباره درایورها، ابتدا باید سیستم خود را در حالت “Safe Mode” بوت کنید.البته روش های مختلفی برای انجام آن وجود دارد اما شاید مرسوم‌ترین راه، فشردن پشت سر هم کلید F8 باشد.پس از آن ممکن است با یکی از سه روش زیر روبرو شوید:

صفحه ورود به سیستم دیده می‌شود:

سیستم خود را مجددا راه‌اندازی کنید. بعد از وارد شدن به این صفحه و با نگه داشتن کلید Shift، آیکون Power را انتخاب کرده و سپس روی Restart کلیک کنید. در این حالت، سیستم شما دوباره راه‌اندازی شده و این‌بار گزینه‌های مختلفی پیش روی شما قرار می‌گیرد. بعد از ری‌استارت شدن، کلید F5 را فشار داده و گزینه “Safe Mode with Networking” را انتخاب کنید. اگر سیستم در حالت “Safe Mode” بوت نشد، مراحل قبلی را تکرار کرده و این‌بار کلید F3 را فشار دهید.

صفحه ورود به سیستم دیده نمی‌شود اما درایو بازیابی را در اختیار دارید:

اگر پیش از رخ دادن چنین مشکلی برای روز مبادا یک درایو بازیابی تهیه کرده‌اید، کار آسانی پیش روی شما خواهد بود. ابتدا سیستم خود را خاموش کرده و درایو پشتیبان را متصل کنید. حال در بخش “Choose an option screen”، گزینه “Troubleshoot” را انتخاب کرده و پس از کلیک کردن روی “Advanced Options”، در نهایت باید گزینه “Startup Settings” را انتخاب و سیستم را ری‌استارت کنید. سپس به هنگام بوت شدن ویندوز، کلید F5 را فشار داده تا بتوانید گزینه “Safe Mode with Networking” را انتخاب کنید. اگر باز هم موفق به اجرای حالت “Safe Mode” نشدید، مراحل قبلی را انجام داده و این‌بار کلید F3 را فشار دهید.

صفحه ورود به سیستم دیده نمی‌شود و درایو بازیابی را نیز در اختیار ندارید: 

در این حالت باید از یک کامپیوتر سالم برای دانلود و ساخت دیسک یا حافظه بوتیبل (Bootable) استفاده کنید. بعد از دانلود ویندوز ۱۰ و ساخت دیسک یا حافظه بوتیبل، وارد بایوس شده و اولویت بوت شدن را متناسب با حافظه یا دیسک خود مشخص کنید. در مرحله بعدی با راه‌اندازی مجدد سیستم و در صفحه مربوط به عملیات نصب ویندوز، گزینه “Repair your computer” را انتخاب کرده و همانند مرحله قبلی و با کلیک روی گزینه “Troubleshoot”، وارد “Advanced Options” و سپس “Startup Settings” شده و سیستم را ری‌استارت کنید. پس از آن سعی کنید تا با فشردن کلید F5 وارد حالت Safe Mode شوید و اگر موفق نبودید، این کار را با فشردن کلید F3 تکرار کنید. حال باید وارد حالت Safe Mode شده باشید تا امکان حذف درایور مربوط به صفحه نمایش وجود داشته باشد.

• روش نصب مجدد درایور صفحه نمایش

برای نصب مجدد درایور باید وارد “device manager” شوید که ساده‌ترین راه، جستجوی آن در نوار استارت است. پس از ورود به این قسمت، با راست‌کلیک کردن روی منوی زیرین “Display adapters”، گزینه “Properties” و سپس زبانه “Driver” را انتخاب کنید.

 تمام اطلاعات مربوط به درایور در این بخش نمایش داده می‌شود. مطابق با توضیحات نوشته‌شده برای “Roll Back Driver”، از این گزینه زمانی باید استفاده کرد که درایور جدید باعث ایجاد مشکل شده باشد. بهتر است در صورت امکان، ابتدا این گزینه را انتخاب کرده و به سیستم اجازه دهید تا از درایور قبلی استفاده کند. اگر با انجام این کار مشکل سیاه شدن صفحه هنگام بوت ویندوز حل نشد، به‌ناچار باید با کلیک کردن روی “Uninstall”، درایور کارت گرافیک را به صورت کامل حذف کنید. شاید بعد از حذف درایور، همه‌چیز با رزولوشن نادرست و دور از واقعیت نمایش داده شود. اما اگر مشکل سیاه شدن صفحه هنگام بوت ویندوز برطرف شود، می‌توان نتیجه گرفت که معیوب بودن درایور ویندوز، مشکل اصلی بوت نشدن ویندوز بوده است.

 مرجع: https://bit.ly/2H2CaRp

عوض کردن آدرس IP و Gateway در لینوکس

در لینوکس شما براحتی می توانید آدرس IP را از طریق چند دستور ساده عوض کنید ، برای عوض کردن آدرس IP فعلی سیستم به آدرس جدید کافیست دستور زیر را در خط فرمان لینوکس با دسترسی root وارد کنید :

1- sudo ifconfig eth0   192.168.0.1 netmask 255.255.255.0

مفهوم دستور بالا در اکثر لینوکس ها به همین شکل است اما این دستور در لینوکس های Debian و Ubunto براحتی جواب می دهد ، با استفاده از دستور sudo شما به سیستم می گویید که این عملیات با دسترسی مدیریتی انجام شود ، با استفاده از دستور ifconfig شما می توانید تنظیمات موقتی کارت شبکه خود را انجام دهید ، قسمت سوم که در این قسمت eth0 است نمایانگر کارت شبکه ای است که می خواهید آدرس آن را عوض کنید ، توجه کنید که برای دانستن اینکه از کدام eth استفاده می کنید کافیست دستور ifconfig خالی را وارد کنید تا لیست کارت های شبکه موجود روی سیستم به شما نمایش داده شود ، قسمت چهارم آدرس IP این کارت شبکه است ، Netmask به معنی این است که اعداد بعدی به عنوان Subnet mask در نظر گرفته خواهند شد ، کافیست Enter را بزنید تا کارت شبکه شما این آدرس جدید را دریافت کند. اگر می خواهید در ادامه به کارت شبکه خود یک آدرس Gateway هم بدهید کافیست دستور زیر را در خط فرمان وارد کنید :

2- sudo route add default gw 192.168.0.253 eth0

ساختار این دستور نیز مشخص است ، همه Route هایی که در eth0 وجود دارند را به آدرس Gateway ای به شماره 192.168.0.253 هدایت کنید. بعد از اینکه دستورات بالا را وارد کردید شما آدرس IP را با مشخصات داده تغییر داده اید اما نکته مهم در اینجاست که بر خلاف ویندوز که براحتی با وارد کردن یک حرف p در انتهای دستور تمامی دستورات را دائمی می کردید در لینوکس اینکار فقط با اعمال تغییرات در فایل شبکه قابل اثبات است ، تمامی تنظیماتی که در حال حاضر انجام داده اید فقط در لحظه فعلی کار می کنند و به محض اینکه سیستم شما Restart شود و یا سرویس شبکه شما Restart شود همگی تنظیمات از بین می رود. برای اینکه بتوانید تنظیمات بالا را بصورت دائمی بر روی سیستم قرار دهید کافیست از طریق دستور زیر فایل interfaces را باز کنید و تنظیمات مورد نظر خود را در آن وارد کنید :

 3- #vi /etc/network/interfaces

PRTG یکی از بهترین های مانیتورینگ Monitoring

ضرورت مانیتورینگ شبکه و زیرساخت آن :

ضرورت مانیتورینگ شبکه و زیرساخت جزء مهمی از زیرساخت های IT یک شرکت است که استفاده صحیح و به جا از این ابزار نمونه کامل پیشگیری بهتر از درمان است می باشد، لذا به کار گیری مانیتورینگ شبکه و داده در شرکت ها می تواند از بروز بسیاری از مشکلات با صرف هزینه بسیار کمتر جلوگیری کند.

مهمترین تصمیمی که باید در خصوص سیستم های مانیتورینگ در شبکه اتخاذ شود این است که چه چیزی مانیتور شود؟ شما باید مطمئن شوید که همه سرویس های حساس مانیتور می شوند. در واقع مهمترین دلیلی که شما را وادار می کند یک سیستم مانیتورینگ جامع در شبکه داشته باشید بررسی سلامت وضعیت فعلی شبکه است، اطمینان از دسترسی پذیری یا Availability سیستم ها و سخت افزارهای شبکه باعث بالا رفتن کارایی شبکه شما خواهد شد، از همه مهمتر امروزه (NMS (Network Monitoring System مهمترین سیستم قابل استناد برای آینده نگری شبکه شما است. سیستم های مانیتورینگ با جمع آوری اطلاعات و آزمایش کردن آنها از طریق کابل ها، سرور ها، سوئیچ ها، روتر ها و… به شما گزارش می دهند که سلامت شبکه شما در چه وضعیتی قرار دارد و شما چه کارهایی می توانید انجام دهید که شبکه بیمار نشود.

در این میان نیاز است جهت انتخاب نرم افزار و ابزاری مناسب به منظور اجرا و پیاده سازی صحیح مانیتورینگ، با انواع آنها و شاید بهترین ها در این حوزه آشنا شوید. در این مقاله قصد داریم نرم افزار های مطرح و برتر در Monitoring  را به شما معرفی کنیم

PRTG یکی از بهترین های مانیتورینگ Monitoring

 در میان تمامی نرم افزارهایی که خود را مدعی در اجرای NMS می دانند PRTG را می توان به عنوان یکی از صادق ترین و قدرتمندترین ها نام برد. PRTG Network Monitoring در سال 1997 توسط مهندسین شرکت Paessler در نورنبرگ آلمان طراحی شد و توانست در حوزه Network Monitoring به عنوان یکی از معتبرترین برندها فعالیت خود را ادامه دهد.

این نرم افزار میتواند تمامی سرویس های موجود در یک شبکه اعم از ترافیک، نرم افزار ها، پهنای باند، cloud services، ماشین های مجازی، تجهیزات سخت افزاری، تجهیزات امنیتی، وب سرویس ها، disk usag ، database IoT devices و... که اطلاع از وضعیت اجرای آنها برای مدیران شبکه حائز اهمیت است را Monitor کرده و نتایج آن را به صورت گزارش در اختیار آنان قرار دهد.

یکی از دیگر نکاتی که در انتخاب سیستم Monitoring یک شبکه باید در نظر داشت ، GUI و یا محیط کاربری آن میباشد. ارائه گزارشات صریح و در عین حال ساده، گراف های خوانا و log های دقیق از جمله مواردی است که در طراحی این نرم افزار در نظر گرفته شده تا بررسی رخدادهای شبکه ساده تر و سریع تر صورت گیرد.

 این نرم افزار قدرتمند مبتنی بر پروتکل SNMP فعالیت کرده و تمامی کلاینت ها، سرورها، تجهیزات و در واقع تمامی Stationهای موجود که از این پروتکل پشتیبانی می کنند را شناسایی کرده و در لیست Devices خود قرار میدهد. این نرم افزار علاوه بر SNMP می تواند از طریق Net Flow و packet sniffing نیز به اطلاعات مورد نیاز خود دست پیدا کند.

PRTG Network Monitor   را می توان برای شبکه هایی مثل  شبکه های موجود در یک ISP و به منظور نظارت بر روتر ها و سوئیچ های مورد استفاده در آن ها مورد استفاده قرار داد.

 ویژگی های مهم این نرم افزار :

می توان به مدیریت بر گروه ها و کاربر های مدیریتی در شبکه، مشاهده چگونگی فعالیت device ها در روزهای مختلف و دوره های تعیین شده، ارسال آلارم های تعریف شده به گوشی همراه و… اشاره کرد. از دیگر قابلیت های این نرم افزار که هر یک نقش بسیار مهمی در اجرای مانیتورینگ ایفا می نمایند به شرح زیر می باشد:

1. • تشخیص خودکار دستگاه های موجود در شبکه پس از نصب
   • رابط کاربری تعاملی و قابل تنظیم
   • نظارت کامل و دقیق بر کلیه دستگاه های موجود در شبکه
   • نمایش تنظیمات پیکربندی به صورت سلسله مراتبی درختی با پشتیبانی از ویژگی ارث بری تنظیمات
   • معماری مدرن و عملکرد بهینه نرم افزاری
   • کنترل پهنای باند مورد استفاده
   • بیش از ۵۰ نوع سنسور به منظور فراهم آوردن یک نظارت جامع در شبکه های کوچک یا بزرگ
   • نظارت بر کارایی و در دسترس بودن اجزای شبکه
   • امکان کنترل روترها و سوئیچ های شبکه.
   شرکت فناوران عصر شبکه آترا ، مشاور و متخصص در اجرا و پیاده سازی سرویسهای پیشرفته در شبکه های کامپیوتری، شما را در انتخاب بهترین ابزار به منظور مانیتور و نظارت کردن شبکه در سطوح مدیریت سازمانی و مدیریت فنی یاری خواهد کرد.

پروتکل TCP/IP

پروتکل TCP/IP

پروتکلTCP/IP از معروف ترین پروتکل شبکه ای می باشد که تاکنون ایجاد شده است. از سال 1960 این پروتکل به عنوان راه حلی برای اتصال رایانه های بزرگ به یکدیگر بوده تا بتوانند اطلاعاتشان را بین جوامع تحقیقاتی و دفاعی به اشتراک بگذارند.

حال امروزه TCP/IP برای پشتیبانی در بزرگترین شبکه کامپیوتری به کار می رود. بسیاری از تولید کنندگان TCP/IP را در سیستم های عامل خود لحاظ کرده اند تا تمامی انواع کامپیوترهای مختلف بتوانند با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.

برای درک روشن تر مطالب ذکر شده مقاله ، هفت لایه OSI را مطالعه نمایید زیرا مدلTCP/IP تنها شامل 5 لایه می باشد.

ـ لایه فیزیکی (Physical) : این لایه مسئول ارسال و دریافت داده های دیجیتال است.

ـ لایه پیوند داده ( Data Link ) : هر خطایی که در لایه فیزیکی بر روی داده بوجود بیاید توسط لایه بالاتر بعدی در پروتکل اداره می شود.

ـ لایه واسط شبکه ( Network Interface Layer ) : این لایه مثل لایه پیوند داده در مدل OSI عمل می کند.

ـ  لایه شبکه ( Network ) : اعمال لایه فیزیکی و لایه پیوند داده توسط نوع سخت افزار LAN به کار رفته مشخص می شود.

لایه اینترنت : عملکردی مشابه با لایه شبکه در مدل OSI را دارد که از پروتکل IP استفاده کرده و آنچه که به ارتباطات ماشین به ماشین موسوم می باشد را فراهم می آورد.

ـ لایه انتقال (Transport ) : این لایه در هر دو مدل یکسان می باشد. لایه انتقال ارتباطات برنامه به برنامه را فراهم می کند.

ـ لایه جلسه (  Session ) ، لایه نمایش ( Presentation ) و لایه کاربرد ( Aplication ) عملکردی مشابه دارند.  و در واقع محلی است که برنامه های کاربردی ارتباطی در حال اجرا بر روی کامپیوترهای مبدأ و مقصد در آن جا ساکن و مستقر هستند.

IPچیست ؟

آدرس IP شامل  یک عدد 32 بیتی می‌باشد که به چهار قسمت 8 بیتی تقسیم شده است. این چهار قسمت را اکتاو ( octet ) می نامند که می توانند مقداری دهدهی در بازه 0 تا 255 را داشته باشد. این حالت را نگارش دهدهی نقطه دار (dotted decimal notation ) می گویند. آدرس IP توسط نرم افزار تخصص می یابد و باید آدرسی منحصر به فرد بر روی شبکه باشد.   

لازم به ذکر است آدرس های IP با آدرس های MAC فرق می کنند. آدرس های MAC آدرس های 48 بیتی هستند که در سخت افزار هر کنترولر اترنتی رمز شده اند و توسط تولید کننده تخصص می یابد.

پروتکل TCP :

پروتکل کنترل ارسال یا TCP روشی استاندارد را تعریف می کند که از طریق آن دو کامپیوتر به شکلی مطمئن بر روی شبکه های به هم پیوسته با هم ارتباط برقرارمی کنند و برنامه های که از TCP استفاده می کنند با استفاده از پورت ها یا سوکت های از پیش تعریف شده با یکدیگر متصل می شوند.  اتصال TCP با داشتن تست خطا ، تصدیق بسته های دریافت شده و به ترتیب مرتب کردن بسته ها می تواند اتصال مطمئنی به شمار آید. به ترتیب مرتب کردن بسته ها تضمین می کند، داده ها به شکل صحیح به مقصدشان برسند. Telnet و FTP نمونه برنامه هایی از TCP/IP هستند که از TCP استفاده می کنند.

در واقع TCP لینک ارتباطی بین برنامه های کاربردی و IP را فراهم می آورد و هدف اصلی آن این است که ارتباطی مطمئن را بین برنامه های در حال اجرا بر روی کامپیوترهای مبدأ و مقصد ایجاد نماید. این پروتکل برای انتقال داده جریانی از داده در هر جهت، بین برنامه های کاربردی ، کارایی دارد و برای این کار داده ها را در قطعاتی بسته بندی کرده و از طریق شبکه ارسال می نماید. زمانی لازم است تا کاربری بداند که کل داده به سمت کامپیوتر مقصد ارسال شده است، تابع خاصی به نام PUSH تعریف می گردد. PUSH پروتکل TCP را وادار می کند تا تحویل کل داده فعلی موجود در خط لوله را آغاز نماید.

برای ایجاد قابلیت اطمینان TCP باید بتواند داده از دست رفته ، صدمه دیده و یا کپی شده را ترمیم کند.که این کار از طریق تخصیص شماره ها ترتیب به داده ها در حین ارسال صورت می گیرد و کامپیوتر مقصد باید بدون خطا آن را دریافت و یک پیام تصدیق یا ACK ارسال نماید. اگر ACK در یک فاصله زمانی مشخص دریافت نشود، داده دوباره و به صورت خودکار توسط کامپیوتر مبدأ ارسال می گردد.این فاصله زمانی بر اساس تخمین مدت زمانی است که طول می کشد تا یک بسته به کامپیوتر مفصد ارسال شود و پیام ACK باز گردد که به آن زمان تخمین گردش نیز می گویند.

جهت اطمینان از اینکه یک قطعه داده صدمه ندیده باشد به هر داده یک مقدار چک سام (Checksum) انتساب می یابد. در واقع این کامپیوتر مقصد است که مقدار چک سام را کنترل کرده و از هر داده ناقصی صرف نظر می کند. البته مقدار چک سام علاوه بر داده ناقص از مسیر دهی اشتباه نیز جلوگیری می کند.

کنترل جریان TCP وسیله ای را برای گیرنده فراهم می کند تا بر مقداد داده ای که توسط فرستنده ارسال می‌شود نظارت نماید. این کار با بازگردان پنجره های به همراه هر ACK قابل دستیابی است. هر ACK نمایانگر محدوده شماره های ترتیب قابل قبولی که پس از آخرین قطعه ای که با موفقیت دریافت شده است می باشد . پنجره نمایانگر تعداد اکتاو های مجازی می باشد که فرستنده ممکن است قبل از دریافت اجازه ارسال بیشتر ارسال نماید. هنگامی که داده تصدیق شد، پنجره می تواند بر روی داده ای که هنوز باید ارسال گردد پیش رود( Slid). این موضوع به کنترل جریان پنجره متحرک ( Sliding Window Flow Control ) معروف است.

این مشکل هنگامی رخ می دهد که گیرنده مکرراً یک اندازه پنجره کوچک را بر اساس آنچه که یه عنوان یک موفقیت موقتی آغاز نموده است، اعلام نماید. سپس فرستنده برای تکمیل کردن اندازه پنجره های کوچک، سگمنت های کوچک را ارسال می کند. از آنجا که اطلاعات کمتری ارسال می شود. مقداری از پهنای باند شبکه استفاده نشده باقی مانده و تلف می شود. هنگامی که با استفاده از یک تحلیل گر پروتکل بسته های  TCP در حال آزمایش هستند، به فیلد اندازه پنجره توجه داشته و سعی کنید تعیین نمائید که اندازه پنجره چند وقت به چند وقت تغییر می یابد و یا اصلاً تغییری نمی کند.

شماره های پورت :

در برنامه کاربردی TCP کلیه تبادلات داده ای توسط پورت های خاصی انجام می پذیرد. هر پورت با یک سوکت که توسط برنامه کاربردی ایجاد و استفاده می شود متناظر می گردد. یک جفت سوکت به صورتی منحصر به فرد یک اتصال را شناسایی می کنند.( ویدیو آموزشی سوکت زنی )

بنابراین یک کامپیوتر ممکن است چندین بسته TCP را به همراه شماره پورت منتاظر با برنامه کاربردی TCP که در هر بسته ذخیره شده است، دریافت کند. شماره پورت برای دی مالتیپلکس با تقسیم کردن بسته ها و هدایت بسته های  TCP صحیح به بافر ورودی هر برنامه استفاده می شود. اتصال شماره پورت به برنامه های کاربردی به صورتی مستقل توسط سیستم عامل انجام می شود. با این وجود برنامه های کاربردی به صورتی مستقل توسط سیستم عامل انجام می شود. با این وجود برنامه های کاربردی شبکه معمولاً به شماره های سوکت های خاصی که متداول هستند انتساب می یابند. از طریق این پورت ها می توان به سرویس های موجود شبکه دسترسی پیدا کرد.

نتیجه گیری :

در این مقاله در رابطه با مدل های OSI و TCP توضیح داده شد و در رابطه با پروتکل TCP/IP به طور کامل صحبت شد. در واقع پروتکل TCP نحوه انتقال داده را بیان می کند.

شرکت فناوران عصر شبکه آترا امیدواراست تا با انتشار این مقاله گامی مؤثر در راستای شناخت شما عزیزان برداشته و شما را در راستای افزایش دانش IT  خود یاری نمایید.